اختلال کاستی توجه / بیش فعالی (ADHD) attention – deficit/hyperactivity disorder
v ویژگی های تشخیصی
یکی از اختلالات روانی که عموما تشخیص داده می شود، اختلال کاستی توجه / بیش فعالی است، نوعی اختلال عصبی – رشدی که الگوی بادوام بی توجهی و / یا بیش فعالی را شامل می شود . ویژگی اصلی اختلال ADHD رفتارهایی است که از لحاظ اجتماعی اخلالگر محسوب می شوند ، یعنی ، موقعیت های اجتماعی را مختل می کنند ، این موقعیت های اجتماعی میتواند خانواده ،مدرسه یا هر جای دیگری باشند که در آنجا ،غیر از کودک فرد دیگری نیز حضور دارد . کودکان مبتلا به ADHD انرژی و بی فکری بیشتری دارند. از لحاظ رفتاری ممکن است به صورتهای مختلف نشان داده شود، از جمله فرد در موقعیت های تحصیلی ،شغلی ،یا اجتماعی ، بی اعتنایی و بی توجهی نشان می دهد ؛ به هنگام انجام دادن کارها حواسشان پرت می شود و آنها را نمی تواند تمام کند یا به زور تمام می کند ؛ از کاری به کار دیگر می رود بدون آنکه قبلی را به پایان برساند. علاوه بر آن، گاهی به نظر می رسد که حواس این افراد ، مثلا در مدرسه ، به کلاس نیست و نمی توانند آموزش ها یا دستورات دیگران را متوجه شوند یا به آنها واکنش نشان دهند . کودکان مبتلا به ADHD معمولا از تکالیفی که به تلاش فکری و تمرکز حواس نیاز دارد به شدت متنفرند و رویدادها یا محرک های بی ربط حواس آنها را به راحتی پرت می کنند. بیش فعالی hyperactivity ممکن است به صورت بی قراری ، وول خوردن ، آرام ننشستن روی صندلی ، نشان داده شود. کودکان مبتلا به ADHD دائما به طور افراطی در حال دویدن و بالا رفتن از میز و صندلی هستند ، و به هنگام بازی ، بی وقفه و با صدای بسیار بلند حرف میزنند ، و به طور کلی ، زیاد حرف میزنند.
